ZALOGUJ
Neurologia dziecięca jako odrębna specjalność lekarska rozwinęła się dopiero po II Wojnie Światowej. Na jej powstanie wpłynęło kilka czynników, z których najistotniejszym był spadek w latach 40. i 50. umieralności noworodków i niemowląt z następstwem tego zjawiska — zwiększoną przeżywalnością dzieci z objawami uszkodzenia układu nerwowego wymagających stosowania specjalnych, wykraczających poza pediatryczne metod diagnostycznych i leczniczych.
Dynamiczny rozwój tych metod, jaki nastąpił w dalszych dziesięcioleciach poprzez wykorzystanie osiągnięć biochemii, patomorfologii, radiologii i innych metod obrazowania oraz genetyki, wpłynął na imponujący rozwój neurologii dziecięcej, czyniąc z niej specjalność przyciągającą młodych lekarzy.
Neurologia dziecięca, zapoczątkowana w 1950 roku utworzeniem pierwszego oddziału neurologicznego dla dzieci przy Gdańskiej Klinice Neurologicznej i obsadzona pierwszym samodzielnym pracownikiem naukowym habilitowanym w tej specjalności, którym była późniejsza Profesor Zofia Majewska, jest obecnie reprezentowana przez 8 Klinik i ponad 300 specjalistów neurologów dziecięcych, pracujących w różnych częściach kraju. Jest wśród tych specjalistów 11 samodzielnych pracowników naukowych, w tym 6 ze stopniem profesora zwyczajnego.
Polskie Towarzystwo Neurologów Dziecięcych, powstałe w 1990 roku z uprzednio działających sekcji specjalistycznych przy Polskim Towarzystwie Pediatrycznym i Polskim Towarzystwie Neurologicznym, jest organizacją skupiającą wszystkich neurologów dziecięcych, a także wielu lekarzy innych specjalności, którzy zajmują się dziećmi z chorobami układu nerwowego.
Od 1991 roku Towarzystwo wydaje własne pismo, półrocznik "Neurologia Dziecięca". Śledzenie umieszczanych tam prac i artykułów pozwala na szczegółowe zaznajomienie się z tą dziedziną medycyny. Jej znaczenie we współczesnym świecie stale wzrasta.
